Nú skyldu menn athuga sinn gang

Ég var ekki á Austurvelli í gær en hef heyrt og séð nóg til að skilja hvernig hlutirnir gerðust. Þessi óaldalýður sem þar kom saman gerði það sko ekki í mínu nafni. Þó ég sé ósáttur við stjórnvöld er ég enn ósáttari við þá þróun mála sem þessi óþverraskríll stendur fyrir. Þessi fáránlega framkoma fáeinna einstaklinga er ólíðanleg. Ég er sannfærður um að þó þarna hafi verið í kringum 2-3000 manns sé sá hluti þeirra sem fyrir ofbeldi stóð lítill minnihluti þess hóps.

Hvort sem núverandi ríkisstjórn og alþingismeirihluti hafa sama kjörfylgi á bak við sig og þau höfðu í síðustu kosningum eða ekki er mér ljóst að það að uþb. 0,5% þjóðarinnar skuli hópast saman, garga út í vindinn og slá saman eldunaráhöldum er ekki nóg til að knýja fram kosningar.

Mér fannst lögreglan standa sig með aðdáunarverðri prýði og hefði átt von á meiri hörku. Í öðrum löndum hefði lögreglan ekki staðið aðgerðarlaus og salla róleg klukkustundum saman. Ég hef enga samúð með fólki sem tekur börn sín með sér á svona atburði og held að þeim væri réttast að láta skoða á sér hausinn frekar en að gagnrýna það að börnunum skuli hafa verið bjargað.

Mótmæli fram á nótt

Hvílík framhleypni er þetta hjá þeim

Manni bara blöskrar þessi framkoma Palestínumanna. Þeir leyfa sér að skjóta á Ísraelsku hermennina sem eru að drepa fjölskyldur þeirra. Ekki nema von að þeir séu baðaðir í fosfór-regni fyrir svona ósvífni.

 

Olmert segir að skotið hafi verið frá byggingu SÞ

Hefur fundist erfitt að dæma

Dæmisaga. Fyrir nokkrum árum kynntist ég hundapari. Annar þeirra var Þýskur Schäfer en hinn lítill Poodle. Þeir virtust líta á sig sem bræður. Þegar þeir voru saman gjammaði og gelti sá litli á allt og alla eins og þessum leiðinda hundasýnishornum er svo tamt. Þegar sá stutti hafði stóra bróður hvergi nærri var hann þægur sem lamb. Þetta er nákvæmlega staðan varðandi Ísrael í skjóli stóra bróður í vestri. 

Mér hefur fundist erfitt, hingað til, að dæma Ísraela fyrir verk þeirra. Þeim stendur veruleg ógn af eldflaugum og sjálfsmorðsárásum Líbanonsmanna. Nú er einfaldlega mælirinn fullur.

 Íslandi ber að slíta stjórnmálasambandi samstundis við Ísrael og mótmæla framferði þeirra harðlega á alþjóðavettvangi. Við getum ekki átt samneyti við svona morðingja. Við eigum að setja á innflutningbann á Ísraelskar vörur þó það verði varla nema táknræn aðgerð.

 

Hörðustu árásir á Gasaborg til þessa

Nú þarf Stöð 2 að þiggja þetta

Í mínum huga eru þessar boðnu bætur ekki spurning um peninga. Það sem hér um ræðir er að Stöð 2 þarf núna að sanna að einhver spjöll hafi verið unnin. Mér finnst þeir brenndu kaplar sem sýndir hafa verið í sjónvarpi ekki merkilegur skaði. Ef það er það eina er málið lítilfjörlegt.

Ari Edvald minntist á skemmdar tökuvélar en ekki hefur neitt fengist staðfest um þann skaða. Því er það nauðsynlegt að Stöð 2 færi sönnur fyrir sínum fullyrðingum um milljónatjón eða dragi fullyrðingar þar að lútandi til baka. 

Bjóðast til að greiða skaða Stöðvar 2

Er faglegi heiðurinn núna óskaddaður?

Ég hef ekkert til að meta faglegt hæfi Sigurbjargar og mun því ekki gera það en mér er alveg dagljóst að persónulegur heiður og heilindi Sigurbjargar hefur beðið verulegan skaða vegna framgöngu hennar í þessu furðumáli.

Fyrsta skref er dylgjur um hótanir frá ráðherra og svo er látið líta út fyrir að hún vilji nú ekkert vera að skaða einstaklinga með því að draga nafn þeirra í svaðið. Ómerkilegur undirróður í þjóðfélagslegu ástandi þar sem stór hluti þjóðarinnar á um sárt að binda og þarf helst á því að halda að við hlúum hvert að öðru.

Ef tilgangurinn er að sverta mannorð er besta leiðin til þess að láta að því liggja að maður viti eitthvað svo svakalegt um einhverja persónu að maður vilji ekki gera viðkomandi þann óleik að skýra frá því. Síðan þegir maður þunnu hljóði og lætur ímyndunaraflið um að klára málið.

Þetta virkaði alveg brilljant hjá Sigurbjörgu. 

Ingibjörg Sólrún kom boðum til Sigurbjargar

Hvort grætur maður eða hlær

Hvort sem verður ofaná er ljóst að að manni setur fíflahroll við það að hlusta á Guðjón Heiðar Valgeirsson í viðtali á RÚV. Hann bara skilur ekkert í því að húsin sem standa auð séu ekki bara gerð upptæk og fólk flytji svo inn í þau. Hann virðist telja að það sem plagar þjóðlífið mest núna sé að fólk sé í stórum hópum húsnæðislaust meðan allt þetta fína húsnæði stendur autt. Mikið hrikalega vantar hann tengingu við raunveruleikann.

Guðjón skilur ekkert í því að fyrst að farsíminn hans getur fundið út hvað eitthvert lag heitir skuli ekki vera allt fullt af ókeypis mat fyrir allt fólkið í landinu.

Maður skilur betur atburðarásina ef sá hópur sem kallar sig aktivista samanstandendur af svona snillingum.

Undarlegt ef rétt er.

Ef haft var samband við Sigurbjörgu fyrir hönd einhvers ráðherra og henni uppálagt að haga sér á einhvern ákveðinn máta á hún að tala skýrt og dylgjulaust. Henni hlýtur að vera ljóst hve alvarleg ásökun hennar er og því á hún, eðli málsins vegna, að gefa upp hvað gerðist. Hún segist hafa fengið skilaboð. Hvernig skilaboð. Þ.e. hvernig bárust þau og frá hverjum. 

Guðlaugur neitar að hafa talað við hana en hann var ekki spurður hvort haft hefði verið samband við Sigurbjörgu fyrir hans hönd. Ef svo er ekki, hvaða ráðherra sendi henni þessi boð, ef einhver?

Hálf kveðnar vísur gera ekkert gagn. Ef Sigurbjörg hefur bein í nefinu til að fullyrða þetta þarft hún að segja söguna alla. Það er ekkert betra að allir ráðherrar liggi undir svona grun. Nægur er trúnaðarbresturinn orðinn án þess.

Guðlaugur kemur af fjöllum

Forsetaefni

Sorglegt að hugsa til þess að við skyldum ekki kjósa rétt og velja okkur þennan mann til búsetu á Bessastöðum. Hugsið ykkur opinbera heimsókn frá BNA, Friðargaur og Kjáni saman yfir kakóbolla að ræða efnahagsmál. Spurning hvor hefði meira gáfulegt til málanna að leggja.

Munið hér um árið fyrir forsetakosningarnar. Einn frambjóðandinn leit út eins og jólasveinn, einn hagaði sér eins og jólasveinn og einn þeirra var jólasveinn. Sá síðastnefndi virðist bara vera það enn. Hefði kannski einfaldað dress code í veislum á Álftanesinu ef annar en núverandi dólgur hefði komist að. Annað væri eins. 

Lá við að fundurinn leystist upp

Öflugra og betra lýðræði er vel mögulegt. Hér er lausnin þú hún sé ekki alveg ný.

Krafan um aukið lýðræði verður háværari með hverjum deginum. Ýmsir mætir menn viðra sínar hugmyndir sem orðið gætu til að styrkja vald fólksins og minnka vald flokkanna. Þar eru meðal annara nefndar til leiks gamlar hugmyndir Vilmundar Gylfasonar um að fella niður kjördæmaskiptingu og taka upp beina kosningu stakra frambjóðenda án tillits til lista og flokka. Ýmsar aðrar hugmyndir eru viðraðar mis-skynsamlegar og má ljóst vera að núverandi ástand ýtir undir löngum fólks eftir breytingum. Stundum er kallað eftir breytingum breytinganna vegna en stundum eru breytingarnar studdar skynsamlegum rökum.

Sá galli virðist plaga allar þessar tillögur að þær gera lítið annað en að færa valdið frá fólkinu í hendur kjörinna fulltrúa þess á ólíkan hátt. Það eina sem gerist er að hugsanlega annað sett af fulltrúum er kosið til að fara með allt vald en aðkoma fólksins er lítið bætt. Eini ljósi munurinn er að annars konar samsetning fulltrúa mun taka við völdum, en það verður eftir sem áður fulltrúalýðræði.

Þessi yfirfærsla valdsins virðist vera það sem helst veldur gremju fólks. Þrískiptingin sem felur það í sér að það sé fólk inni á Alþingi sem semur lög sem síðan Ríkisstjórnin framfylgir og réttarkerfið fylgist með að sér rétt gert, er það sem flestir fetta fingur út í. Þessar fingrafettur eiga mismunandi forsendur. Ein þessara forsenda er sú að mörgum finnst Alþingi sjálft ekki hafa neitt vald, og það má til sanns vegar færa. Önnur forsendan er að þess fulltrúar hafa misst traust fólksins.

Nú er það staðreynd að nánast engin lög sem skipta einhverju máli fá afgreiðslu nema þau komi fram sem stjórnarfrumvörp með blessun "flokkseigenda". Þessi staðreynd kastar verulegri rýrð á getu Alþingis til að koma nokkru til leiðar sem ekki er beinlínis runnið undar rifjum forustu þeirra stjórnmálaflokka sem þingmeirihluta hafa hverju sinni.

Það er til leið út úr þessu. Það er hægt að koma rödd fólksins að. Það er hægt að skila valdinu til fólksins að verulegu leyti. Lausnin felst í rafrænum kosningum. Þegar ég segi rafrænum kosningum er ég ekki að meina að við hættum að merkja í reiti á blaði í kjörklefa og nýtum okkur tölvur og snertiskjái. Það er bara tómt bull. 

Það sem ég meina er kosning með:

• tölvum yfir internetið
• heimasímanum
• GSM símanum
• fjarstýringunni á sjónvarpinu (þar sem það er hægt)
• snertiskjá á flugvelli
• hverri þeirri tækni sem koma skal sem leifir sagnvirk samskipti

Það sem fæst við að innleiða svona kerfi er að við, fólkið, getum fengið að koma að kosningum, skoðanakönnunum og hvers konar ákvarðanatöku og hvaða vali sem hugsast getur nánast hvar og hvenær sem er. Ef ég er staddur á Kanarí og það á að taka ákvörðun á Íslandi um aldur til áfengiskaupa tek ég upp minn GSM síma, hringi í tilskilið, gjaldfrjálst númer og greiði atkvæði um tillögur sem í boði eru. Ef það á að velja mann ársins gerist svipað. Ef á að kjósa um staðsetningu flugvallar í eða úr Vatnsmýri endurtekur þetta sig. Það er hægt að nota sömu tækni til að velja EuroVision lagið ef við höldum þeim leiðindum eitthvað áfram.

Kosningin getur tekið t.d. 1 dag (eða einhvern tilskilinn, ásættanlegan tíma) og kostar sáralítið. Niðurstöður verða ljósar nánast samstundis og þjóðin hefur stöðugt tækifæri til að láta í sér heyra. Tæknilega séð er þetta bara útfærsluatriði og hægt að haga hlutum á óteljandi mismunandi vegu eftir því hvað er verið að taka ákvörðun um eða kjósa.

Tæknin er til staðar og núna þarf lítið annað en lagabreytingu sem gera þarf til að hægt verði að koma því í kring að hægt sé að nota tæknina til að kjósa til Alþingis, sveitarstjórna eða í Forsetakosningum. Sú lagabreyting er tiltölulega lítil og þarf einungis viljann. 

Í núverandi lögum eru all-nákvæm fyrirmæli um framgang og umgjörð kosninga. Þar er ítarlega lýst þeim búnaði og aðstöðu sem vera skal til staðar á kjörstað. Kjörkössum sem atkvæði skulu sett í er lýst sem og pappír og ritföngum. Það sem ég á við er að sú lýsing sem lögin innihalda í dag er þröng og rúmar alls enga tækni þó svo að sú tækni sé öll núna til staðar, vel þekkt og örugg. Tæknin sem til staðar er tryggir alla þætti kosninga, öryggis og úrvinnslu gagna eins vel og núverandi kosningakerfi pappírs og kjörklefa. Mikið myndi vinnast við innleiðingu svona tækni og vald fólksins myndi margfaldast. Það eina sem þarf er að slíta valdið af flokkunum sem valdastofnunum og koma því beint í hendur fólksins.

Ég skal velja gengi

Þetta mál er afar sérstakt. Kjalar gerir framvirka gjaldeyrissamninga til að verja sig gengissveiflum, eins og það er orðað. Með öðrum orðum Kjalar veðjar á veikingu krónunnar og á mikið í húfi að krónan veikist svo hægt sé að hagnast á gengismuninum sem myndast milli krónunnar og þess gengis sem framvirki samningurinn er gerður á. Þetta hefur verið kallað að taka sér stöðu gegn krónunni. Því fleiri sem gera þetta því fleiri hagnast á því að krónan fer í rusl. Því fleiri sem hagnast á því, þeim mun meiri líkur eru á að krónan gefi eftir. Það hefur núna gerst og nú bregður svo við að þetta kokhrausta lið sem stendur á bak við hrunið að stóru leiti ætlar sér að velja hvaða gengi á að nota við að reikna útistandandi kröfu. Ég er ekki orðlaus. Ég á mörg orð til að fjalla um þessa afstöðu. Fæst þeirra eru hæf til birtingar og ég læt bara öðrum eftir að túlka þetta &/"$%&#%&"$%"$%&/!!!

Sko. Samningurinn hljóðaði upp á 650M Evrur snemma á síðasta ári sem átti að endurgreiðast um miðjan október á sama gengi. Um miðjan október hafði gengið hins vegar hrunið hressilega og þá vill Kjalar að bara eitthvert annað gengi sé notað. Kalla menn þetta samninga eða botnlausa frekju? 

Krafa Kjalars 190 milljörðar króna