Þess vegna ætla ég ekki að kjósa

Tillögur að nýjum umferðarlögum:

1. Það á að aka niður Ártúnsbrekkuna aftruábak.

2. Það skal fara yfir miklubraut með lokuð augu.

3. Ekki má aka hraðar en á leyfilegum hámarkshraða.

Nú spyr ég. Vil þú að mínar Tillögur að nýjum umferðarlögum verið lagðar til grundvallar frumvarpi að nýjum Umferðarlögum?

Hvað þýðir þetta? Ef þessu er svarað játandi skil ég það svo að verið sé að spyrja hvort eitthvað af þessu eigi heima í nýjum Umferðarlögum en ekki endilega allt. Ef meiningin er að þessi Tillaga skuli vera lögð fram sem þetta nýja frumvarp í heild sinni, án breytinga, úrfellinga eða viðbóta hefði verið spurt: Vilt þú að þessar Tillögur verði lagðar fram sem Frumvarp að nýjum Umferðarlögum. Þetta væri skýr framsetning og ég þyrfti þá ekkert að velkjast í vafa um hvað úr þessum tillögum rati í nýju Umferðarlögin. Allur pakkinn er þarna og málið er útrætt. Ef þetta væri í raun meiningin væri nóg að spyrja að þesu einu og hægt að sleppa öðrum spurningum um einstaka efnisþætti aðra. Það liggur þess vegna í hlutarins eðli að úr þessum Tillögum stendur til að vinna og úr þeim velja eitthvað, breyta öðru og sleppa ýmsu en það er bara ekki tiltekið hvernig það verður gert. Þess vegna get ég skrambinn hafi það ekki svarað þesu játandi. Ég er ánægður með hluta af þessum Tillögum en annað vil ég ekki sjá. Ef það á að vinna áfram með þessar Tillögur á bara að bera niðurstöðuna undir okkur þegar þeiri vinnu er lokið, ef það stendur til á annað borð. Með þessu móti er verið að láta í það skína að við höfum einhver áhrif á niðurstöðuna þegar það er alls ekki svo.

Ef þessari spurningu er svarað neitandi hlýtur það því að merkja að mér finnist þessar Tillögur afskaplega slæmar og ég vil henda þeim öllum út og byrja uppá nýtt. Það er vondur kostur því að ef það er réttur skilningur hlýt ég að vera að segja að engin þessara Tillagna skuli notuð í nýju Umferðarlögunum. Ef niðurstaðan væri að þessu væri hafnað má því til dæmis ekki vera ákvæði um að allir skuli halda sig innan hraðatakmarkana af því að það er búið að ákveða að þessar Tillögur séu vondar. Allar. Með sömu rökum og í fyrri málsgrein. Það er að segja, ef "Nei" merkir ekki að ég telji allar tillögurnar afleitar hefði ég allt eins getað svarað spuningunni játandi. Þannig er hvorki hægt að samþykkja né hafna spurningunni um hvort þessar tillögur skuli liggja til grundavallar nýjum umferðarlögum.

Núna snýst þetta um hvort ég mæti til að skila auðu eða sit heima. Hvort sem ég ákveð að gera verður það túlkað á ýmsa lund án þess að ég verði spurður um ástæðuna sjálfur.

Það versta við þetta allt saman er að þetta er einn alsherjar sirkus sem virðist vera stillt upp til að kasta ryki í augu þjóðarinnar til að láta hana halda að þjóðin sé að semja sér nýja Stjórnarskrá þegar það er alls ekki svo. Þarna er verið að snúa lýðræðinu á haus með blekkingum og ærnum tilkostnaði og ergir mig ómælt.


Price of tea in China

Lái mér hver sem vill en ég er hættur að botna í Grímsstaða málinu.

Svíi kaupir hálfan langadal (nota bene, núna á hann hálfan dalinn) og fólk brosir og hlakkar til samstarfs. Sá mun ekki ætla að gera neitt annað en bæta laxeldi í ánni og ég lofa því að við það hækka veiðileifin sem eru há fyrir.

Svisslendingur kaupir allt land í kringum Gíslholtsvatn og lokar veginum að því og... ekki múkk. Ekki aukatekið orð utan við muldur frá fáeinum vonsviknum silungaföngurum sem hafa um langan aldur stundað veiði í vatninu.

Núna langar Kínverja að kaupa land uppi á fjöllum og fólk glímir við hjartsláttaróreiðu og aðkenningu að aðsvifi vegna þessa. Núna er búið að koma í veg fyrir að Kínadjöfsinn nái að sölsa undir sig Grímsstaði á fjöllum og setja þar upp stórfellda hafnaraðstöðu vegna norðursiglingar til kyrrahafs eins og helst mátti lesa út úr skrifum fólks um áform hans.

Hvað gerist núna? Bloggari kemst að því að Kínamaðurinn hafi gert, að því er virðist, slæm kaup á jarðnæði í Bandaríkjunum og nær að lita það undarlegum litum. Ennfremur kemst bloggarinn að því að ef sá Kínverski fái að leigja Grímsstaði til 40 ára með HUGSANLEGA framlengingu í önnur 40 ár muni hann geta veðsett þann leigusamning, og haft með því fé út úr Kínverskum banka, og bankinn eignist einhvern veginn Grímsstaði á fjöllum.

Eitthvað hefur kvisast út um innihald þessa leigusamnings og þær upplýsingar valda enn fremur andnauð þeirra sem það lesa. Þar ku vera um að ræða slíkar kröfur á hendur Íslenska Ríkinu um lagningu flugvalla,r og þjónustu við hann, og annað því líkt að það liggur við að allar tekjur sem 7 sveitarfélög á norð-austurlandi fá úr þessum leigusamningi fari beinustu leið í þær framkvæmdir allar. Reyndar er það Ríkið sem á að byggja flugvöllinn en það er annað mál. Það dettur engum í hug að þessum kostum verði einfaldlega hægt að hafna, og semja um eitthvað sem er nær lagi.

Getur hugsast að ástæða þessa glímuskjálfta sem um landann fer sé sú staðreynd að Kínverji þessi er frá Kína en ekki Svíþjóð eða Sviss?

Ég þekki ekki meira til Huang Nubo og hans viðskipta en aðrir landsmenn en ég sef alveg rólegur þó hann fái að leigja þetta landsvæði og um þá leigu verði hægt að semja ásættanlega hvað varðar aðgengi og umsvif. Það er búið að vera að reyna að selja þessa jörð um allnokkurn tíma og ég veit til þess að verðmiðinn var 200 milljónir fyrir skömmu síðan og þá vildi enginn kaupa. Hvort síðan verður gerður golfvöllur og reist lúxushótel uppi á miðju hálendi eða ekki kemur svo í ljós og þá í leiðinni hvort vinnuafllið í þeirri framkvæmd verður innlent eða ekki. Verði þarna allt útbíað í Kínverjum eru þeir í það minnsta ekki að hafa störf af heimamönnum heldur mikið frekar að opna á möguleg störf vegna þeirrar starfsemi sem kannski mun rísa þarna.


Höldum okkur utan við vitleysuna í smá stund enn.

Hvers vegna ættum við að ganga á vit aukinnar samvinnu við ríki Evrópu sem við eigum ekki nokkurn hlut sammerkt með?
Ekki menningu, ekki sögu, ekki auðlindir, ekki þankagang, ekki trúarbrögð, ekki veðurfar, ekki tungumál.
Hvers virði er það okkur að ganga inn í samvinnu með tæplega 30 öðrum þjóðum sem geta illa komið sér saman um nokkurn hlut í dag og hafa hver og ein svo ólíkra hagsmuna að gæta að þar er og verður viðvarandi sundrung?
Handfylli þessara þjóða getur og gerir, nokkrar eru sjálfum sér nógar og njóta góðs af hindranalausum samskiptum við sína næstu nágranna og svo er hópur þeirra sem ekki getur eða vill og ætlar að vera í því að þyggja.

Vitleysan liggur í því að ímynda sér að þetta samband Evrópuríkja eigi sér framtíð. Svo er ekki og við eigum að passa okkur að halda að minnsta kosti því sem við eigum meðan ESB liðast í sundur svo við lendum ekki í þeim skilnaði miðjum.

Hugsaðu þetta í smá stund. Þýskaland á bullandi auðlindir og vinnur þær af natni og aga. Ítalía er samband afar ólíkra héraða þar sem í annan endar er duglegt vinnandi fólk og í hinn endan er fólk sem metúr ólífur og rauðvín umfram dagsverk. Það sem Ítalía á mest af er skuldir. Þær á Þýskaland að greiða.
Restin af Evrópusambandinu er samansett af álíka ólíkum þjóðum, og þjóðarbrotum, sem hafa á engan hátt sömu hugmyndir eða skoðanir á hvernig skal standa að hlutunum þó að á yfirborðinu gangist öll þessi brot af þjóðfélögum undir sameiginlega stýringu frá Brussel. Þegar við þetta bætist að flest þessi lönd hafa tekið upp sama gjaldmiðil án þess að hafa samræmdar skoðanir um stefnu og aðhald í peningamálum er alveg ljóst að þær þjóðir sem duglegastar eru að skaffa og sjá sér farborða verða fljótt þreyttar á að halda hinum á floti.

Það ástand mun ekki vara lengi enn og Ísland hefur ekkert að gera við að koma sér í nánara samband við Evrópu en raunin er í dag. Samvinna er í lagi en samtvinna er það ekki.


Tvöþúsund og sjö, all over again.

Fyrir stuttu síðan tilkynnti Landsbankinn um fersk plön um að lykilstjórnendur myndu eignast 2% í bankanum fyrir milligöngu kaupaukakerfis fyrir góða frammistöðu.

Nákvæmlega 10 dögum seinna lokar sami Landsbanki nokkrum útibúa sinna á landsbyggðinni í hagræðingarskyni.

Í gær fréttist svo að Eimskipafélag Íslands stefnir í skráningu á markaði. Í framhaldi af því munu lykilstjórnendur fá kauprétt á hlutabréfum á umtalsvert lægra verði en skráðu verði. Það gekk nefnilega svo asskolli vel í rekstrinum undanfarin ár og eigendur hlutabréfa í Eimskip eru svo elsku sátt með að þeirra vréf voru gerð verðlaus í fyrragær. Stendur kannski til að endurlífga fyrra verðgildi bréfanna sem fólk greiddi fyrir?

Núna rennur upp fyrir mér í hverju þessi góða frammistaða á að felast. Núna eru bónusar í vændum.


(Vonandi) Eftirmæli forseta

1. kafli. Karakter.

Sómaelskur, siðafjall

síst um græsku væni.

Óla tylli‘á æðsta stall

ofar hæsta mæni.

 

Perla vor í pólitík

prinsinn allra þjóða.

Allt í senn er unaðsrík

eðalkempan rjóða.

 

Ólaf stöðvað ekkert fær

allra þjóða sjarmi.

Lýsir heiminn ljósi skær

ljómi af hans hvarmi

 

2. kafli. Fræðastörf.

Forsetann í fremstu röð

fyrstan meðal svanna.

Rjóði tröð hans rósablöð

risa lágra manna.

 

Annan hafa engar fætt

eðal snilling þjóðir.

Hjarðir sínar hefur frætt

hæsti sálu bróðir.

 

Innblástur hans æðsta þrá

um allt sem muni henta.

Fyllir þjóðar fræðasá

frækin kempa mennta.

 

Einatt reynir oss að tjá

allt sem er í tísku.

Fræðir sem oss fræða má

frá goðunum til Grísku.

 

Fótskör við hans frómu tær

feikileg er þekking.

Er það mönnum eiður sær

ekkert þar er blekking.

 

3. kafli. Stjórnvísi

Al- á þingi eitt sinn reit

einhver lög um miðla.

Visku kempan við þeim leit

og vildi kerfi riðla.

 

Fjölmiðlar á fárra hönd

fannst þeim síst í lagi.

Reist þeir fengu ekki rönd

við reistu Óla slagi.

 

Úti í löndum einhver hreif

auð í sjóði víða.

ICE- frá nauðung okkur SAFE

ýtti burtu kvíða.

 

Þjóðin hélt að þing sé á

þingi til að ráða.

Regin brúar röðull gjá

og ræður fyrir báða.

 

Ekki finn á okkar jörð

annan svona lukkudíl.

Kemst þó næst að kalla Njörð

kæra besta Kim Jung Il.

 

4. kafli. Hnignunin

Von í brjósti verður rýr

veika brýtur hlekki.

Skilaboðin eru skýr

skildi þau samt ekki.

 

Pólitíkur glepur glys

glamúr, speglar, reykur.

Fyrri tíðar fremsta blys

frelsi núna eykur.

 

Víst er nú að von er smá.

Vætlar tár af hvarmi.

Ekkert þurrka augu má

af þeim mikla harmi.

 

Ekki getum Ólafslaus

att við gæfu kappi.

Víst er nú í Víti fraus

verður neitt að happi.

 

Ef að kempan aftur snýr

óbreytt eða kosin.

hugmunstór og hjartahlýr

hressir aftur brosin.

 

5. kafli. Sannleikurinn.

Sviðin er mín sómakennd

sannleik rúinn kraftur.

Fjögur sinn af fanti brennd

fram sig bíður aftur.

 

Aftur getur ekki sagt

alveg skýrt frá málum.

Út af því er alltaf lagt

og allir eru á nálum.

 

Eflaust glöggur alltaf sér

allt er þetta skrítið.

Fjandinn sjálfur fjarri mér

fari hann í bítið.


Á móti er slök ástæða

Þegar við veljum okkur forseta úr hópi frambjóðenda í boði fyrir næstu forsetakosningar er viðbúið að hver kjósandi, með nokkurn áhuga á málinu fari yfir kosti og stefnumál hvers frambjóðanda fyrir sig og velji síðan þann frambjóðanda sem best uppfyllir kröfur okkar og best leggst að þeim hugmyndum sem við gerum okkur um forseta Íslands hvert og eitt.

Þetta reyni ég að gera og  reyni að láta annað ekki hafa áhrif á mig.

Ég er ekki á móti Herdísi Þorgeirsdóttur. Hún er hæfileikaríkur frambjóðandi með þekkingu og reynslu sem myndi sóma sér hvar sem er. Vel menntuð og nýtur virðingar fyrir sín störf.

Ég er ekki á móti Ara Trausta Guðmyndssyni. Traust, rólyndi og þekking. Hvort það sem hann hefur fram að færa og hversu vel það hentar mér er kannski annað mál.

Ég er ekki á móti Andreu. Þar fer frambjóðandi sem er búin að standa sig margfalt betur í hagsmunabaráttu fyrir heimilin heldur en stjórnvöld og það er þess vegna sem ég vil ekki fyrir nokkurn mun missa hana úr þeirri baráttu. Þá baráttu getur, og má, forseti landsins ekki háð í trássi vð stjórnvöld og hagsmunaaðila atvinnulífsins.

Ég er ekki á móti Hannesi Bjarnasyni, hver er það annars. Ég þarf að skoða hann nánar.

Ástþór. Ástþór virðist bara vera á móti sjálfum sér og tekst betur en nokkrum öðrum í sögu þjóðarinnar að minnka fylgi sitt hvert skipti sem hann býður sig fram. 

Ólafur Ragnar. Hvers vegna ætti ég að vilja kjósa hann? Maðurinn er í hagsmunagæslu fyrir sjálfan sig og engan annan. Meðan mulið er undir hann og demantaprinsessan hans fær að fljúga í einkaþotum á tískusýningar í London mun hann halds sínu - SÍNU - striki. Það sem hentar ÓRG er dagskipun hans. Hvernig getur fólk verið svo andvaralaust að halda að hann standi fyrir einhverja hagsmuni aðra en sína eigin. Það að hann stóð uppi í hárinu á núverandi ríkisstjórn í ICESAVE þíðir ekki að hann sé kominn í lið með hagsmunabaráttu hægrimanna (gleymum ekki frammistöðunni varðandi fjölmiðlalögin). Allir frambjóðendurnir hafa sagt að þau muni tryggja að þjóðin komi að ESB ákvörðun og það er því ekki vísbending að hann muni gera eitthvað sérstaklega til að breyta gangi í niðurstöðu þess máls. Hann getur ekkert annað en neitað lögum staðfestingar og hefur, eins og aðrir frambjóðendur, sagst myndu tryggja að Alþingi komist ekki upp með að samþykkja neitt í því samhengi sem þjóðin hefur ekki verið spurð að.

Þóra Arnórsdóttir er skörp, hófsöm, vel menntuð og yfirveguð. Hún er ekki frambjóðandi fylkingarinnar frekar en neins annars stjórmálaafls. Það að gefa í skyn að kostningamaskína fylkingarinnar og ESB-sinna hafi hrokkið í gang þegar Þóra ákvað að bjóða sig fram er hrein vitleysa. Þar á milli eru einfaldlega engin tenging og í hópi stuðningfólks Þóru er fólk úr öllum stjórnmálaflokkum. Þóra vill vinda ofan af þeirri vitleysu og sundrungu sem núverandi forseti hefur komið af stað meðal landsmanna, ekki auka. Hún hefur verið gagnrýnd fyrir að gera ekki grein fyrir afstöðu sinni í einstökum þjóðmálum. Það gerir hún vegna þess að hún telur, eins og ég, að það eigi ekki að vera hlutverk forsetans að vera baráttuafl fyrir einhverjum dægurmálum og að það sé ekki hlutverk forsetans að vera í einhvers konar stjórnar stjórn. Forseti eigi ekki að hafa sig í frammi við að leggja ríkistjórn línurnar. Forseti á ekki að hóta ríkisstjórn landsins ljóst og leynt að fram fyrir hendur hennar verði tekið ef niðurstaða hennar í einhverju máli gengur í berhögg við einhverja stjálfstæða stefnu forsetans. Þetta hefur Þóra lagt áherslu á og vill því ekki að hennar afstaða til einhvers máls eða málefnis sem er í deiglunni í dag hafi áhrif á kjörfylgi hennar. Þegar þras dagsins hefur verið til lykta leitt taka við önnur mál sem hún er ekki spurð út í í dag og því ekki hægt að byggja kjörþokka hennar í dag á afstöðu til mála sem tekist er á um í dag, þegar líkast til verða önnur mál sem þjóðfélagið mun takast á um á morgun. Þegar áherslan forsetans er á sameiningu og sátt er affararsælast að halda skoðunum á átakamálum til hlés því afstaða í rifrildi dagsins gefur ekki vísbendingu um ákvarðanir í deilum morgundagsins. Ef áherslan er á sátt frekar en sundrungu er ég tilbúinn að leggja við eyrun og leggja máli lið. Það er mín hugmynd um enbætti forseta Ísland.

Sátt er hugmynd Þóru Arnórsdóttur um embætti forseta Íslands. Aðhald stjórvalda á að koma í formi beins lýðræðis sem, til dæmis, er auðveldlega hægt að koma á með rafrænum kosningum og því gefa forsetanum svigrúm til að auka samhljóm fremur en að ala á sundrungu.


Dýrasta ljósaskilti í heimi

Núna hef ég farið í Hörpu einungis tvisvar og er dálítið hugsandi eftir það.

Fyrst var það Todmobile. Þau frábær en hljómur hreint út sagt ömurlegur á miðjum sjöunda bekk. Ég ákvað að við hefðum bara setið of nálægt og fjær hefði ábyggilega verið betra. Ok, það var vonbrigði.

Á föstudag var það svo árlegir Vínartónleikar. Fyrstu svalir fremst. Hljómsveitin beint af augum í þægilegri fjarlægð. Eilítið þunnskipuð hljómsveit með einungis 67 manns á sviði. Ný og breytt uppstilling hljómsveitarinnar með bassana sitjandi vinstra megin í stað standandi hægra megin og ýmislegt öðru vísi en áður var. Mér fannst eins og það vantaði heila hljómsveit í viðbót til að fylla salinn. Fallegur hljómur, eilítið ýktur í botninn, en óskaplega lítið af honum.

Er hljóðfólkið ekki búið að læra á salinn? Er salurinn svona erfiður? Þetta er hroðalega svekkjandi.

Þegar svo við þetta bættist frekar bragðlaust verkaval sem samanstóð að mestu leyti af ýmsum hlutum Leðurblökunnar í dauflegum flutningi velti ég fyrir mér hvort hér hafi orðið dýrt slys.

Mér finnst ljósin útvortis falleg en ef þetta hús er bara ljósaskilti hefði verið hægt að fara ódýrari leið.


Núna er bannað að fyrirgefa og kærleikur bannaður.

Prestur í Hafnarfirði féll marflatur á svelli slakrar rökvísi þegar hann fullyrti eftirfarandi efnislega: Í faðirvorinu er okkur kennt að fyrirgefa. Mannréttindanefnd Reykjavíkur vill ekki trúboð í skólum. Þar með er börnum kennt að fyrirgefa ekki. Það er nánast skiljanlegt að innvígður jésúkarl fari á svig við rökvísi í ljósi þess hvað hann hefur kosið að ævistarfi. Er ekki svo að Trú tekur við þar sem skynsemi sleppir og því kannski ekki nema von að svona trúverðir sveigi hlutina til.

Það er aðeins erfiðara að skilja þegar málsmetandi menn, sem almennt flytja hófsamt mál með stillingu, missa sig í mistúlkunum. Þetta gerðist þegar Þorsteinn Pálsson skrifaðir "Tími þótti vera kominn til að takmarka kærleikshugsjón kristinna manna í skólum höfuðborgarbúa." Fleira í þessum dúr skrifaði Þorsteinn jafn hæpið í pistli sem birtist 24. des hérhttp://www.visir.is/vefur-thjodar-og-kirkju/article/2011712249987

Restin af annars vönduðum pistli er reist á þessum grunni. Það er ver. 

Ekki ætla ég að hætta mér út á þá hálu braut að færa rök fyrir eða gegn trúboði enda er það alfarið önnur umræða. Ég harðneita að þegja undir svona málflutningi. Rökvillan er í ætt við þetta: Mamma kennir barni að hjóla. Skólastjórinn vill ekki að það sé hjólað innanhúss. Það er bannað að hjóla.

Þessi röksemdafærsla slær því föstu að aðeins mæður kenni hjólreiðar og það í bland við bann skólastjórans útvíkkast í að ekki skal hjólað.

Ef eitthvert fólk vill láta uppblásna preláta og forpokaða hempuskjóna innprenta börnunum einhvern sannleika lífsins mun það gerast en það ætti að vernda börn hinna frá þeim kringumstæðum eins og kostur er.

Ég er ekki að finna að skoðunum Þorsteins Pálssonar, eða annara, varðandi aðkomu Þjóðkirkjunnar að skólastarfi eða skoðunar fólks á ákvörðun Mannréttindanefndarinnar. Ég er fyrst og fremst að benda á að annað hvort skortir fólk skilning eða það afbakar málin vísvitandi. Þessu á ég erfitt með að trúa uppá Þorstein Pálsson og skrifa þetta því á reikning fljótfærni hans eða misskilning.


Gæti ekki verið verra

Þá er versta mögulega niðurstaða formannskosningar í Sjálfstæðisflokknum orðin staðreynd.

Mitt spámannsnef var búið að segja mér að, þvert á það sem ég hefði óskað, yrði  Hanna Birna undir í þetta sinn, en ég hafði gert ráð fyrir meiri mun en þetta. Þessi niðurstaða er skammarleg og í besta falli vandræðaleg fyrir sitjandi formann.

Skoðanakannanir innan og utan Sjálfstæðisflokkins voru allar búnar að spá Hönnu Birnu sigri en það er ljóst að það fólk sem er tilbúið að greiða fyrir að sitja á Landsfundi er það fólk sem er mest virkt í stjórnmálum og í starfi flokksins. Þetta er það fólk sem er hallara undir forystuna en almennir Sjálfstæðismenn eða almenningur í landinu og því er ljóst að mikil og almenn óánægja er með forystusveit flokksins fyrst að ekki nema rétt rúmlega helmingur harðasta kjarnans styður formanninn.

Hanna Birna gerði alvarleg mistök með því að bíða með að tilkynna um framboð sitt til formanns þar til Landsfundarfulltrúar höfðu verið valdir. Hefði hún gert þetta fyrr hefði ég farið á Landfund til að styðja hana og þar með vonandi frekari uppstokkun í forystuliðinu. 

Formaður stjórnmálaflokks sem ekki hefur meiri stuðning meðal flokksmanna en þetta getur aldrei komið fram eins og hann njóti trausts. Það er ekki nóg að aðeins helmingur innvígðra sauðtryggra sé innanborðs. Stjórnmálaafl sem stærir sig af því að rúma mikla breidd í skoðunum getur ekki flaggað formanni sem svona lítinn stuðning hefur.

Það er ekki bara formaðurinn sem ekki er treyst. Það er stór hluti af framlínusveit Sjálfstæðisflokksins sem við höfum illan bifur á. Sá hópur sem fer fyrir Sjálfstæðisflokknum og kannast ekki við að eiga sök á nokkrum sköpuðum hlut í hruninu er núna að valda því að formaðurinn rétt lafir og flokkurinn hefur skammarlega lítið fylgi við þær aðstæður sem núna ríkja.

Hversu trúverðurgt er það að halda því fram að formaðurinn hafi bara verið sendisveinn fyrir Vafning og hafi lítið vitað um að það var verið að ræna Sjóvá. Hversu trúverðug er fyrrverandi varaformaður þegar hún segist ekkert hafa vitað um fjármál mann síns. Hversu trúverðurgur er útgerðarmaður sem greiður sér hudruð miljóna arð úr fyrirtæki sem afskrifa þarf 2,6MA af á sama tíma. Hversu trúverðugur er sá sem sat í stjórn Sjóðs 9. Núverandi varaformaður er nytsamur sakleysingi sem var kosin af því að það vantaði forsvara landsbyggðarinnar og leðréttingu á kvennahlutfalli í framlínuna.

Þetta er alls ekki tæmandi upptalning þeirra sem eru í framvarðasveitinni og átta sig ekki á ástandinu. Ég þekki ekkert þeirra persónulega og dettur ekki í hug að gefa í skyn að hér sé um slæmt fólk að ræða. Vandamálið er að þau einfaldlega sjá ekki að þeirra fortíð rýri þeirra getu til að fara fyrir Sjálfstæðisflokknum.

Ég tala fyrir sjálfan mig, en veit af mjög mörgum sem eru sama sinnis, þegar ég segi: með þetta fólk í forystu fyrir Sjálfstæðisflokknum mun ég alls ekki mæta á kjörstað næst eða þá aðeins til að skila auðu.

Það er ekkert annað stjórnmálaafl sem ég get hugsað mér eða sem samræmist mínum skoðunum. 


Svona dálítið eins og "Let them deny it"

Nixon kunni að láta menn finna til tevatnsins. Eitt af því sem hann notaði til að koma höggi á sína andstæðinga var að bera þá sökum, hversu fáránlegar sem þær voru, og láta þá síðan eyða púðri og trúverðugleika í að neita. Mér líður dálítið svipað þegar ég núna fæ í annað sinn skeyti í boði Svandísar Umhverfis. Bifreiða og úrvinnslugjalds álagning er komin í hús í annað skipti á árinu. Í bæði skiptin eru þetta tæp tuttugu og fimm þúsund. Hvaðan er sú upphæð komin og hvað réttlætir hana?

Málið er að þetta er ekki stærð sem er byggð á neinu öðru en skattpíningaræði núverandi ríkisstjórnar. Það er til einhver kolefnisstuðull sem stuðst er við þegar þessi gjöld eru lögð á. Þessi stuðull er ekki endilega til fyrir allar tegundir bifreiða og þegar hann er ekki þekktur er lagt á eitthvert gjald sem að miðist við þyng bifreiðar. Gjaldið er haft eins hátt og hægt er og miðað við versta mögulega stuðul sem bifreið í hverjum þyngdarflokki gæti haft. Ef ég er ekki sáttur þarf ég að sanna að gjaldið sé rangt. Ég þarf sjálfur að sanna að ég sé ranglega skattpíndur af yfirvöldum. Ég þar að leggja út í auka kostnað og vinnu við að afla mér gagna sem sanna að yfirvöld leggja á mig of háar álögur.

Það er ekki nóg að bara einhver geðþóttaákvörðun sé látin liggja til grundavallar álagningar þegar ekki liggja fyrir upplýsingar um koltvísýringslosun heldur fylgir lögunum ótrúleg þrenging á rétti mínum til að fá leiðréttingu. Ég hef ekki nema 30 daga frest til að fá leiðrétt þegar á mér er brotið með þessari álagningu. Fær þetta staðist? Getur yfirvaldið í Umhverfisráðuneytinu valtað yfir mig og sagt mér að ef ég ekki átta mig eða ver mig innan þrjátíu daga skuli ranglætið bara standa eins og því er úthlutað. Djöfulsins dónar. 

Hvað gengur á? Er það eðlilegt að Umhverfisráðherra geti bara yfirskotið eftir geðþótta og skattpínt í þeirri von að ég hafi ekki efni á að afla mér gagna sem sanna að ranglega sé að þessu staðið. Eru það eðlileg vinnubrögð og framkoma við þegna landsins að leggja á gjöld sem eru vísvitandi of há í þeirri trú að sem flestir bara borgi og þegi.

Nú skilst mér að Umferðarstofa taki að sér að finna út réttan stuðul fyrir hverja bílategund fyrri sig en þessar upplýsingar eru síðan seldar. Ég get sem sagt keypt réttar upplýsingar af US og vopnaður þeim þarf ég að kæra niðurstöðu Svandísar dóttur ICESAVE höfðingjans. Ef mark er tekið á minni kæru er gjaldið lækkað og mismunurinn á "réttri" upphæð og ofáætlaðir upphæð sem hefur verið greidd verður síðan vonandi endurgreiddur.

Þetta er óþolandi líður sem þjóðin fékk í hausinn eftir síðustu kosningar. 


« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband